Αρισταίος, ονομάζεται το Μουσείο με ελληνικές αρχαιότητες που εγκαινιάστηκε στη Ρώμη!

Η Ρώμη έχει ένα νέο μουσείο, το … Αρισταίος!
Την Τρίτη, 11 Δεκεμβρίου, 2012 στο Auditorium Parco della Musica εγκαινιάστηκε το νέο μουσείο Αρισταίος (όνομα ήρωα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας που συνέβαλε στον εκπολιτισμό των ανθρώπων της Μεσογείου*).

Η αίθουσα του μίσχου (Sala del Peduncolo), μια έκταση άνω των 300 τετραγωνικών μέτρων μέσα στο αμφιθέατρο, θα φιλοξενεί μόνιμα 161 έργα που αποκτήθηκαν από το Υπουργείο Πολιτισμού και Πολιτιστικής Κληρονομιάς από τους κληρονόμους του μαέστρου Giuseppe Sinopoli.

Τα 161 έργα που εκτίθενται είναι κυρίως κεραμικά που καλύπτουν μια περίοδο από το 1300 μέχρι τον τρίτο αιώνα π.Χ., παραδείγματα παραγωγής Μινωικής, Μυκηναϊκής, Γεωμετρικής, Κορινθιακής, Λακωνικής, Έλληνο-ανατολικής, Αττικής (μελανόμορφα και ερυθρόμορφα αγγεία), Ιταλιώτικης (ερυθρόμορφα) και κεραμικά παραγωγής των ιθαγενών της Daunia (Απουλία).

Επίσης, εκτίθενται: ένα μάρμαρινο βάζο Κυκλαδικής παραγωγής (3200-2700 π.Χ.), ετρουσκικά χάλκινα αγγεία, όπως επίσης και από την Μεγάλη Ελλάδα (Κάτω Ιταλία), αλλά και ένας σημαντικός αριθμός πήλινων αντικειμένων από τη Μινωική και τη Μυκηναϊκή εποχή μέχρι και την Ελληνιστική περίοδο. Αυτά είναι κυρίως αναθηματικά αγάλματα που απεικονίζουν θεούς και θιασώτες, αλλά και ζώα (βοοειδή, ένα περιστέρι). Μεταξύ των αγαλμάτων πρέπει να αναφερθεί κι ένας πέτρινος αρχαϊκός Κούρος (σε θραύσματα), Κυπριακής προέλευσης.

Εξαιρετικής ποιότητας τα δείγματα αναφορικά με τη αττική παραγωγή: υπάρχουν έργα κορυφαίων ζωγράφων μελανόμορφης αγγειογραφίας, όπως ο Λυδός, ο Ζωγράφος του Λυσιππίδη, τα μέλη του εργαστηρίου του Νικοσθένη, και αττικοί ζωγράφοι ερυθρόμορφης αγγειογραφίας, όπως ο  Ζωγράφος του Συλέα και ο Ζωγράφος της Ερέτριας.

Τα εκθέματα περιλαμβάνουν μυθολογικά θέματα, με ιδιαίτερη αναφορά στον διονυσιακό κόσμο με τον Διόνυσο, τους Σάτυρους και τις Μαινάδες. Εμφανίζονται Κένταυροι σε μάχη ενάντια στους Λαπίθες, τις Νίκες, το Δία, την  Ήρα, επίσης η Αθηνά να μάχεται εναντίον των Γιγάντων (Γιγαντομαχία), αλλά και να είναι παρούσα σε σκηνές αναχώρησης για τη μάχη πολεμιστών / ηρώων, ή και σε αθλητικό περιβάλλον. Διαφορετικές είναι οι αναπαραστάσεις που σχετίζονται με αθλητικούς αγώνες (άλμα, αγώνες δρόμου, ιπποδρομίες, ρίψη ακοντίου) και τον κόσμο των ηρώων (οι άθλοι του Ηρακλή, η φυγή του Οδυσσέα από την σπηλιά του Πολύφημου).

Από το διονυσιακό κόσμο είναι εμπνευσμένο κατά κύριο λόγο και το εικονιστικό ρεπερτόριο ερυθρόμορφης αγγειογραφίας Ιταλιώτικης παραγωγής, το οποίο προτιμά σκηνές που χαρακτηρίζονται από την ακολουθία του Διονύσου. Μια άλλη τάση είναι οι αναπαραστάσεις νεκρών ηρώων: πρόκειται για αγγεία που προορίζονται αποκλειστικά για ταφικές τελετές και που σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν σχεδιαστεί ειδικά χωρίς τον πυθμένα, γεγονός που αποδεικνύει πως στερούνται λειτουργικότητας.

Στην ομάδα των υλικών, ξεχωρίζουν μεταξύ άλλων, κάποια ασυνήθιστα κομμάτια, όπως ένας πήλινος κύβος με ζωγραφισμένες κοίλες πλευρές, αβέβαιο είναι το για τι είδους χρήση προοριζόταν. Ίσως ήταν ένα παιχνίδι για παιδιά ή ένας αμφορέας με στόμιο, που θα μπορούσε να είναι θήλαστρο.

Κάθε περίοδος αντιπροσωπεύεται από έξοχα κομμάτια, όχι πάντα και μόνο από άποψη αισθητικής, αλλά και ως μαρτυρία για τις πολύ σημαντικές φάσεις μετάβασης που καθόρισαν τη γέννηση και την ανάπτυξη των διαφορετικών πολιτισμών. Έργα που περιλαμβάνουν τη γνώση της παράδοσης και το στοιχείο του καινούριου.

Η πρωτοβουλία αυτή είναι το αποτέλεσμα της συμφωνίας που υπεγράφη στις 22 του Ιουνίου 2012 μεταξύ του Υπουργείου Πολιτισμού, της Περιφερειακής Διεύθυνσης για την Πολιτιστική Κληρονομιά και το Τοπίο του νομού του Λάτσιο, του Τμήματος Πολιτιστικών Θεμάτων και Ιστορικού Κέντρου του δήμου της Ρώμης και του Ιδρύματος Μουσικής της Ρώμης, που αποφάσισαν να εφαρμόσουν όσα είχαν συμφωνηθεί στη συμφωνία εξαγοράς της συλλογής, η οποία υπεγράφη στις 30 Νοέμβρη 2010.

Το έργο πραγματοποιήθηκε από το αρχιτεκτονικό γραφείο Alvisi Kirimoto με πόρους του Υπουργείου Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Πολιτισμού και με την υποστήριξη του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Ρώμης.

Η τελετή έγινε υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας, με τη συμμετοχή της Περιφερειακής Διευθύντριας για την Πολιτιστική Κληρονομιά και το Τοπίο του νομού του Λάτσιο, Federica Galloni, τον Σύμβουλο του τμήματος Πολιτισμού και ιστορικού κέντρου της Ρώμης, Dino Gasperini, τον Πρόεδρο του Ιδρύματος Μουσικής της Ρώμης, Aurelio Regina και τον Διευθύνοντα Σύμβουλο Carlo Fuortes. Η συλλογή παρουσιάζεται από τον Σύμβουλο του Προέδρου της Δημοκρατίας για την καλλιτεχνική κληρονομιά, Louis Godart.

*Αρισταίος: λεπτομέρειες για τον Αρισταίο ΕΔΩ.

 

 Roma ha un nuovo museo, l’Aristaios

 

ROMA - Martedì 11 dicembre 2012 presso l’Auditorium Parco della Musica è stato inaugurato il Museo Aristaios. L’iniziativa è il frutto dell’accordo di valorizzazione sottoscritto il 22 giugno 2012 fra  il Mibac, Direzione Regionale per i Beni Culturali e Paesaggistici del Lazio, Roma Capitale Assessorato alle Politiche Culturali e Centro Storico e Fondazione Musica per Roma e da attuazione a quanto convenuto nella convenzione di acquisto della collezione sottoscritto il 30 novembre 2010.

La Sala del Peduncolo, uno spazio di oltre 300 mq all’interno dell’Auditorium, accoglie in modo permanente le 161 opere acquistate dal Ministero per i Beni e le Attività Culturali dagli eredi del Maestro Giuseppe Sinopoli.

I lavori di riqualificazione ed allestimento, su progetto dello studio Alvisi Kirimoto sono stati realizzati con fondi del Ministero per i Beni e le Attività Culturali e con il contributo della Camera di Commercio di Roma.

La cerimonia, posta sotto l’Alto Patronato del Presidente della Repubblica, ha visto la partecipazione del Direttore Regionale per i Beni Culturali e Paesaggistici del Lazio, Federica Galloni, dell’Assessore alle Politiche Culturali e Centro Storico, Dino Gasperini, del Presidente della Fondazione Musica per Roma, Aurelio Regina e dell’Amministratore Delegato Carlo Fuortes. La collezione è stata illustrata dal Consigliere del Presidente della Repubblica per il patrimonio artistico, Louis Godart.

Le 161 opere in esposizione sono prevalentemente ceramiche che coprono un arco cronologico compreso fra il XIX e il III secolo a.C., esemplari della produzione minoica, micenea, geometrica, corinzia, laconica, greco-orientale, attica a figure nere e rosse, italiota a figure rosse e produzioni ceramiche indigene della Daunia (Apulia).

Vengono anche esposti: un vaso in marmo di produzione cicladica (3200-2700 a.C.), vasellame in bronzo etrusco e magno-greco e una serie cospicua di terrecotte dall’età minoica e micenea a quella ellenistica. Si tratta di statuette prevalentemente votive che raffigurano divinità e devoti, ma anche animali (bovini, una colomba). Tra le statuette è da segnalare anche un kouros frammentario di pietra, arcaico, di produzione cipriota.

Di qualità eccezionale gli esemplari riferibili alla produzione attica: sono presenti opere dei principali pittori a figure nere, tra cui Lydos, il Pittore di Lysippides, esponenti della cerchia di Nikostenes, e dei pittori attici a figure rosse, come il Pittore di Syleus e di Eretria.

I soggetti comprendono temi mitologici, con particolare riferimento al mondo dionisiaco con Dioniso, satiri e menadi; compaiono Centauri in lotta contro i Lapiti, Nike, Zeus, Hera e inoltre Atena in lotta contro i giganti (gigantomachia) ma presente anche in scene di partenza dei guerrieri/eroi per la battaglia o nell’ambiente atletico; diverse sono le raffigurazioni che si riferiscono alle gare atletiche (salto, corsa a piedi e a cavallo, lancio dell’asta) e al mondo eroico (fatiche di Herakles, Odisseo in fuga dall’antro di Polifemo).

Al mondo dionisiaco si ispira prevalentemente anche il repertorio figurativo della produzione italiota a figure rosse, che predilige scene di genere caratterizzate dal corteggio dionisiaco; un altro filone è quello delle raffigurazioni di defunti eroizzati: si tratta di vasi di destinazione esclusivamente funeraria, sottolineata in alcuni casi dal fatto che sono stati realizzati appositamente senza il fondo, risultando quindi privi di funzionalità.

Nel novero dei materiali, si distinguono, fra gli altri, alcuni pezzi insoliti come un cubo di terracotta dipinta a lati concavi di incerta destinazione d’uso, forse un gioco per bambini o una brocchetta di impasto con beccuccio, forse da identificare con un poppatoio.

Ogni periodo è rappresentato da pezzi di eccellenza, non sempre e non solo dal punto di vista estetico, ma in quanto testimonianza di importanti fasi di passaggio che hanno determinato la nascita e lo sviluppo delle diverse culture; opere che contengono il sapere della tradizione ed elementi del nuovo.
Πηγή: dazebaonews.it